Lac de la Muzelle - bivak en Lac de Lauvitel

We organiseren ons voor het de avond. Ik ga met mijn zoon van 16 naar de berghut, onze vrienden, met oudere kinderen (17 en 21) kiezen voor de bivak. Wel jammer dat we voor de avond van elkaar gescheiden zijn. De bivakplaats is aan de overkant van het meer, een kleine kilometer verderop. Niet onlogisch, een bivakplek vlak bij de schapen is vragen om problemen.

We spreken 's morgens erg vroeg af. De schapen zijn nog in diepe rust en met ons vijven zijn we de enige die zo vroeg ontbijten. De rest van de wandelaars - vooral mensen die de GR54 doen - blijven zo lang mogelijk in hun nest. Kwestie van zo veel mogelijk kans op loeihete hellingen en zo weinig mogelijk kans op gemzen en steenbokken. Of is het dat ze na een kleine 2 weken op de GR54 werkelijk alles al gezien hebben ?

De herdershond is wél al actief. Leuk gezelschap. En we worden keurig op het juiste pad geleid. Niet de GR - die is voor mensen. Wij krijgen de VIP behandeling en mogen op de schapensporen een beetje onder en rechts van de GR klimmen. Plots spitst onze border collie zijn oren en dan horen we het ook. De herder, zo'n kleine km terug, roept de hond om aan het werk te beginnen. Hij sprint weg, wij kijken hem na vanop de col ; hij doet een paar minuten over de 400 m- afdaling. 

We twijfelen even over een extraatje. En jawel, we doen het gewoon : de Aiguille de Venosc. Een prachtige graat, eerst naar de "andere" Col du Vallon en dan nog een klein uurtje stijgen naar deze heerlijke uitzichtstop. Het is prettig stappen zonder de zware rugzakken. We kruisen een grote groep gemzen. De uitzichten op de Muraillette vlakbij, de cirque van de Rocher de la Muzelle rechts en de hele noordelijke Ecrins voor ons is grandioos. Ook de Mont Blanc, Belledonne en de Grandes Rousses zijn bij dit heldere weer scherp zichtbaar. Wat een prachtige panoramaberg !

De afdaling loopt door een prachtig landschap. De Lauvitel is nog een klasse mooier dan de Lac de la Muzelle. Maar de afdaling van zo'n 1000 m over een pad dat niet speciaal goed is aangelegd, is eindeloos en weegt op de moraal van de jongste twee.  

Op het weitje rechts van het meer gooien we de rugzakken neer. Tijd voor een zwempauze. Als we - heerlijk afgekoeld - terug uit het water komen begint de picknickweide zich helemaal op te vullen met dagjesmensen die hier voor een namiddag-wandelingetje komen.

We eten onze laatste koekjes en nootjes op en houden het dan vrij snel voor bekeken. Nog even inschatten welk van beide afdaalpaden het rustigste is ? We kiezen voor het westelijke pad. In minder dan een uur staan we in La Danchère. Daar worden we opgepikt door twee chauffeurs : de minder sportieve wandelvrienden met de jongere kinderen. Ze maken ons razend jaloers met de verhalen van hun uitstap tot tussen de gletschers met de kabelbaan vanuit La Grave. 

 

Uitzicht vanuit de hut - Col en Lac de la Muzelle, la Muraillette

Hurry up ontbijt van de bivakkeerders. 

Deze Border Collie begeleide ons met meer zorg en aandacht dan de doorsnee Bergwandelgids

De vele haarspelden onder de Col du Vallon

Op de zuidgraat. Je loopt meestal net rechts (oost) van de kamlijn. 

Op de zuidgraat van de Aiguille de Venosc. De top is vlakbij.

360° Panorama

Op de top van de Aiguille de Venosc

Op de achtergrond de hoogste toppen van de Ecrins : Barre, Coolidge, Ailefroide, Fetoules.
Dichterbij de kam en daarna de afdaling naar het plateau en het meer, van gisteren.

Het doel - Le Lauvitel is zo mooi maar zo ver weg.

Daar stonden we een paar uur geleden ...

La Danchère - straffe verhalen uitwisselen.

Deze tocht deden we als onderdeel van het Ecrins-treffen dat georganiseerd werd door de WBV. De meeste deelnemers kozen voor multipitch rotsklimmen en occasioneel klassiek alpinisme. Met drie families, in totaal 11 mensen, vormden we een aparte groep die ging bergwandelen : deze 2-daagse, tweedaagse op de Gioberney, dagtochten Ref. Alpe du Pin, Plateau d'Emparis, de volledige afdaling van de Vénéon, de Châtelleret hut. Ook enkele via ferrata's : Les Perrons, Saint-Christophe, Huez.  
De Châtelleret hut is ondertussen gesloten wegens meerdere modderstromen in 2023 en 2024. Zolang het kan, is het winterlokaal nog open. De verwachting is dat ook dat over een aantal jaren niet meer zal kunnen. 

Meer informatie :

• WBV - Westvlaamse Bergsport Vereniging 
• Refuge de la Muzelle
• Zuidgraat van de Aiguille de Venosc op Altitude Rando