Lac de la Muzelle voor fijnproevers

juli 04, 2025

Lac de la Muzelle en Lac de Lauvitel zijn bij de mooiste meren van het Parc National des Ecrins. Het pad van Bourg d'Arud naar Lac de la Muzelle is dan ook één van de drukst belopen dagtochten van het park.

Deze tweedaagse neemt een veel minder bekend en veel mooier pad. Je moet er wel wat voor doen : wat meer hoogtemeters maar vooral een paar stukjes waar je een zeer goede staptechniek moet hebben.

Zeker dag 1 wordt zeer sterk afgeraden bij slecht weer. Regen, mist en harde wind zijn allemaal elementen die dit pad extra gevaarlijk maken.

Dag 1 : Plan du Lac - Lanchâtra - La Coche - Pied de Barry - Lac de Muzelle
9 km - 1500 m+ - 550 m-

Start bij de Gîte de Plan du Lac.

Door de overstromingen van 2024 is heeft het toerisme in de vallei een zware klop gekregen. Het autoverkeer is sterk ingeperkt in het hoogste deel van de vallei en een aantal bruggen zijn verdwenen. Verwacht wordt dit nog tot 2027 of 2028 zal duren. Pas eventueel het startpunt aan (Parking bij Barage ipv. parking bij Gîte de Plan du Lac).

Bereik de overkant (= linkeroever) van de Vénéon. Een relax padje brengt je onmiddellijk langs de eerste fotogenieke attracties : de grote waterval en het autovrije dorpje Lanchâtra.

Bij het verlaten van het dorpje is er een eerste test : het oeroude pad loopt er voor enkele meter over een grote zwerfkei met de juiste hand en voetgreepjes om ze met handen en schoentippen te dwarsen - maar ook niet meer dan dat. Ik doe ze drie keer. Dat komt zo : bij het verlaten van het dorp zijn we met drie groepjes : een gepensioneerd koppel, een sportieve meid en wij. Die klauterpassage leek me een maat of twee te zwaar voor het koppel. Ik keer terug en overleg even met de sportieve meid. Geen probleem : ze had de twee oudjes al gewaarschuwd en die hebben hun plannen aangepast ; ze zijn op weg naar een picknickplekje ten zuiden van het dorpje. Zij gaat voor een trainingsklimmetje naar La Coche en terug.

De klim naar la Coche is rustig hoogtemeters maken. Ik ben blij er af en toe een haarspeldje is. Ideaal om de panorama's te appreciëren. De Vallon de la Selle, de blikvanger van de Aiguille du Plat de la Selle (die namen toch in het massief des Ecrins) en Saint-Christophe in de diepte. En aan de andere kant de steeds breder worden vallei boven Lanchâtra met de onbekende "achterkant" van de Rocher de la Muzelle en de vele kleine onbekende topjes die erbij horen.

Na La Coche beginnen de technische moeilijkheden. De eerste is een rommelig stuk pad door een onstabiele helling. De tweede is een test voor de hoogtevrees : een paar honderd meter over een smalle graat die links als een gigantische leisteengleibaan wegvalt. Hier mag je echt niet uitglijden. Daarna wordt het echt genieten. Niemand anders in zicht. Een rustig oplopende klim die langzaam van gras verandert in bruinoranje blokkenterrein.

Natuurlijk loop ik te ver. Dat was voor een stuk bedoeld : het is zo mooi, je wil gewoon zo lang mogelijk op deze graat blijven. De volledige klim naar Le Petit Roux (3033) lijkt me er wat over. Nochtans - blijkt veel later - is die ook haalbaar voor de gedreven bergwandelaar (T5).

Ik loop wat heen en weer tot ik de juiste steenman vind : vrij snel zit ik op iets wat herkenbaar is als een padspoor dat eerst pittig, en daarna rustig stappend afdaalt naar de brede groen kom van Chapeaux Roux. Nog steeds geen mens hier.

Pas bij Les Tourbières kom ik terecht in de drukte. Hier reorganiseert ons groepje zich. We verenigen ons met de paar vrienden die hier naartoe zijn gekomen met de gewone route (GR54 vanuit Bourg d'Arud). We zijn in totaal met 5 : we verdelen ons over de bivakplek en over de berghut. De bivakplek is aan de overkant van het meer, confortabel ver weg van de schapenkudde die zijn thuisbasis heeft vlak bij de berghut.